Η απεραντοσύνη του χρόνου

Γιάννη Τζαβάρα: «Η απεραντοσύνη του χρόνου. Έρευνα στον Αριστοτέλη». Αριάδνη. Επιστημονική Επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης 2 (1984), σελ. 126-139.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Το πρόβλημα μιας φιλοσοφικής δικαίωσης της κοινής αντίληψης, ότι ο χρόνος απαρτίζεται από ένα απέραντο παρελθόν και ένα απέραντο μέλλον, τα οποία συναντώνται στο παρόν, απασχόλησε τον Αριστοτέλη μέσα στην περί χρόνου πραγματεία του (Φυσικά Δ 10-14). Ο Αριστοτέλης διαπιστώνει ότι τα στοιχεία του χρόνου είναι από κάποια άποψη πεπερασμένα, από κάποιαν άλλη άποψη απέραντα. Οι δύο αυτές απόψεις συναιρούνται και αναφαίνονται ως αντιφατική διττότητα που χαρακτηρίζει συνάμα την κίνηση, τη συνέχεια, τον αριθμό και άλλες αλληλεξαρτώμενες με τον χρόνο έννοιες. Κατά το μέτρο, λοιπόν, που νοείται ως απέραντος, ο χρόνος είναι απεραντοσύνη μέσα σε κάτι πεπερασμένο, και κατά το μέτρο που απομονώνεται ένα πεπερασμένο χρονικό διάστημα, αυτό είναι ήδη από τη φύση του απέραντο.

Για να δείτε ολόκληρο αυτό το άρθρο, πατήστε εδώ.

Για επιστροφή στα "Άρθρα - Επιστημονικές ανακοινώσεις" πατήστε εδώ.