Αληθινά και ψευδή παραμύθια

Γιάννη Τζαβάρα: «Αληθινά και ψευδή παραμύθια κατά τον Πλάτωνα». Εισήγηση σε Διεθνές Συνέδριο του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Κρήτης, 18-20/10/2001. Δημοσιεύτηκε στον τόμο: Πανεπιστήμιο Κρήτης, Σχολή Επιστημών Αγωγής, Παιδαγωγικό Τμήμα Π. Ε., Ψυχοπαιδαγωγική της Προσχολικής Ηλικίας. Πρακτικά επιστημονικού συνεδρίου, Ρέθυμνο 2002, τόμος Β΄, σελ. 706-709.

Για να δείτε αυτή την Εισήγηση σε pdf, πατήστε εδώ.

Περίληψη

Χρησιμοποιώντας την αρχαιοελληνική λέξη «μύθος» (= λόγος) ο Πλάτων διακρίνει τους λόγους σε αληθείς και ψευδείς και θέτει το παιδαγωγικό ερώτημα, αν επιτρέπεται να εκπαιδεύουμε τα παιδιά και με ψεύδη και με αλήθειες. Ο Πλάτων αναφέρει εκτεταμένα παραδείγματα από τα ψεύδη που εμπεριέχονται στα ποιητικά έργα του Ομήρου, του Ησιόδου και του Αισχύλου: όσον αφορά τα υποτιθέμενα ελαττώματα και πάθη των θεών, τη φρικτή κατάσταση που επικρατεί στον Άδη και τις πράξεις των ηγετών του Τρωικού πολέμου που είναι αταίριαστες σε ήρωες. Η σκληρή κριτική του Πλάτωνα αντιπαραβάλλεται προς την απερίσκεπτη ανεκτικότητα της εποχής μας, όπου καταναλώνεται ανεξέλεγκτα οποιοδήποτε «καλλιτεχνικό» σκουπίδι και δηλητήριο. Το κριτήριο, βάσει του οποίου οφείλουν να διακριθούν τα καλλιτεχνήματα σε ωφέλιμα και βλαβερά, είναι κατά τον Πλάτωνα εάν μπορούν να οδηγήσουν τις παιδικές ψυχές στην αρετή. Την αναπόφευκτη λογοκρισία, που χρειάζεται να ασκείται στους μυθοπλάστες, την αναθέτει ο Πλάτων στον «πολιτικό» άνδρα, ο οποίος έχει χρέος να προάγει και να διαφυλάσσει την αρετή μέσα στην πόλη.

Για επιστροφή στα "Άρθρα - Επιστημονικές ανακοινώσεις" πατήστε εδώ.